Sommer ’n paar nota’s oor ‘Intergenerational ministry’ en
die rol wat dit in geloofsvorming speel – met spesifieke
fokus op die erediens en musiek
Meeste groter gemeentes het deesdae ’n verskeidenheid van eredienste.
Groepe word van mekaar geskei hetsy op grond van ouderdom of
spiritualiteitsvoorkeure.
Hoekom doen ons dit? Sommige meen dis a.g.v. die Verligting van die 18de
eeu toe meer klem begin lê is op die rede en onderrig. Aanbidding het toe
verander van ‘deelname aan geloof’ na ‘leer van geloof’.
Wanneer jy kinders vra waarom hulle kerk toe kom, wat is die standaard
antwoord? “Om meer van die Here te leer”. Ons het hulle dit mooi geleer,
nè.
Die verskil is tussen doksologie – om reg te aanbid – en dogmatiek – om reg
te glo. So, as ons glo dat aanbidding gaan oor reg glo – en kinders se
kognitiewe vermoëns is minder ontwikkeld as volwassenes s’n – dan maak dit
sin dat ons bedieningspraktyk sal wees om kinders eers te leer om reg te glo
– voordat hulle ons in aanbidding kan kom ‘join’.
Aanbidding gaan egter mos nie net oor reg glo nie…
’n Tweede moontlike rede – dalk ’n groter rede – is ons verbruikersmentaliteit.
Ons het ‘target marketing’ begin doen en ons glo dat deur ’n verskeidenheid
van bedieningsopsies te gee, bereik ons meer potensiële lidmate. Die vraag
is of ons nie juis in die proses meer en meer jong lidmate van ons vervreem
nie.
Die goeie nuus vir kleiner gemeentes is dat studies aantoon dat gemeentes
wat dit regkry om kinders en volwassenes saam in aanbidding te betrek,
klaarblyklik regtig groei.
Die res van die artikel kan jy hier aflaai: Aanbieding Intergenerationonal Erediens
